แมรี แอน อีแวนส์ (อังกฤษ: Mary Ann Evans; 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1819 – 22 ธันวาคม ค.ศ. 1880) หรือรู้จักในชื่อ แมรี แอนน์ (Mary Anne) หรือ แมเรียน (Marian)[1] เป็นที่รู้จักในนามปากกาว่า จอร์จ อีเลียต (อังกฤษ: George Eliot) เป็นนักประพันธ์ กวี นักข่าว นักแปลชาวอังกฤษ และเป็นหนึ่งในนักเขียนชั้นนำของยุควิกตอเรีย[2] เธอเขียนนวนิยายเจ็ดเรื่องคือ Adam Bede (1859), The Mill on the Floss (1860), Silas Marner (1861), Romola (1862–63), Felix Holt, the Radical (1866), Middlemarch (1871–72) และ Daniel Deronda (1876) เธอมาจากพื้นที่ชนบทของอังกฤษเช่นเดียวกับชาลส์ ดิกคินส์และทอมัส ฮาร์ดี ผลงานส่วนใหญ่ของเธอจึงมีเรื่องราวอยู่ในชนบท ผลงานของเธอเป็นที่รู้จักในด้านสัจนิยม การหยั่งรู้เชิงจิตวิทยา ความผูกผันต่อสถานที่และการพรรณนารายละเอียดของชนบท